วันนึงอีกนั่นแหละ ก็เลยถามถึงป้าอ้นจากคุณวิทยา ก็เลยได้ทางไป ชมรมผู้สูงอายุเชิญทางนี้
พอเข้าไปดูก็เห็นคุณวิทยาเขียนอะไรดีๆ ไว้หลายอย่าง แบบว่าใครจะมาอ่านเมื่อไหร่ก็ช่าง ก็เลยกลับไปบอกสมัครพรรคพวกที่เหนื่อยไม๊ว่า ไปบ้านคุณวิทยามา เค้าดูขรึมๆ น่าเกรงขาม แต่ที่จริงแล้ว เหมือนเราเลย พูดคนเดียวก็ได้ มีอารมณ์ขันดีด้วย เพียงแต่ไม่เคยเห็นอารมณ์นั้น ตอนคุณตอบตามกระทู้ต่างๆ
น้องๆ ที่เหนื่อยไม๊ รวมทั้งพี่จริงใจด้วย ก็เลยตามกันไปบ้านคุณวิทยาเป็นขบวน
ตอนนี้สนิทใจแล้วค่ะ เป็นเพื่อนกัน เหมือนที่คุณวิทยาบอกค่ะ...แบบฝรั่ง...เพื่อนแบบอเมริกันคือใครก็ได้ที่คุยด้วยแล้วสนิทใจ ไม่จำกัด เพศ และอายุ
อ้าววววววววววว...แล้วทำไมวันนี้น้ำว้ามานั่งนึกถึงความหลังละเนี่ย...รึว่าแก่แล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า
ไปละค่ะ หิวข้าวเย็นแล้ว
อ้อ..อีกเรื่องนึง แล้วต่อไปน้ำว้าจะไปคุยกับคุณวิทยาที่ไหนดีละเนี่ย ระหว่าง ชมรมผู้สูงอายุเชิญทางนี้ กลับ บ้านนี้ ความรู้สึก..เวลานี้
รู้สึกว่าพี่จริงใจมาบ้านนี้บ่อยกว่าอีกบ้านนึง น้ำว้าเปลี่ยนมาที่นี่เลยดีไม๊เนี่ย
ขอยอมรับครับที่ในช่วงนี้ ค่อนข้างเครียดในเรื่องงานพอสมควร.. 
ผมก็จะใช้ทั้ง 2 กระทู้นี้ ได้เขียนอะไร กลั่นกรองเรื่องต่างๆออกมาจากใจบ้าง
เพื่อให้โลกแห่งความเป็นจริงที่กำลังมีปัญหา ผ่อนคลายลงไปได้บ้าง
ซึ่งก็ค่อนข้างได้ผล เมื่อได้เห็นปัญหา พบเห็นความทุกข์ของคนอื่น
เป็นเรื่องที่น่าจะได้แชร์ความรู้สึก ให้เขาคลายความกังวลใจลง
ยินดีครับ ทั้ง 2 บ้าน ยินดีต้อนรับทุกท่านครับ 
