เราจะสอนน้องชาย (ลูกของน้า) ซึ่้งเรียนช่างกล เสมอว่า อย่ารักศักดิ์ศรีในทางที่ผิด ก่อนที่จะรักเพื่อน รักโรงเรียน ยอมตายเพื่อเพื่อน เพื่อสถาบัน ให้คิดถึงพ่อกับ
แม่ก่อน ว่า ถ้าเราเจ็บ ตาย ใครหน้าไหนจะเสียใจ จะดูแลเรา เพื่อนน่ะมันคงได้แค่มาเยี่ยม แต่เช็ดขี้ เช็ดเยี่ยว(กรณีเจ็บ) ก็คงไม่พ้นพ่อ
แม่ และถ้าเราตายคนที่ทำบุญให้เราทุกปีในวันครบรอบวันตายก็ไม่พ้นพ่อและแม่ เพื่อนกะสถาบันน่ะ ไม่เกิน 2 ปีมันก็ลืมวันตายของเราแล้ว สงสารคนเป็นพ่อและแม่ จริงๆค่ะ
เห็นด้วยครับ เคย คิดแบบนี้เหมือนกัน ลุยเป็นลุย พอเจ็บ เพื่่อนที่บอกว่าลุย หายหมด ไม่มีมาเยี่ยม สุดท้าย คนมาหาคือ พ่อกับแม่ ค่าพยาบาล ก็ พ่อกับแม่จ่าย เพื่อนที่มามีแต่เพื่อนที่คอยห้ามเราแค่ 3-4 คน ที่เหลือ หายเกลี้ยง